De reis, aankomst en eerste dagen

Hallo allemaal,

Sorry voor het lange wachten op mijn eerste verslag. Mijn huisje heeft namelijk (voorlopig) geen internet. Een huisgenoot vertelde mij dat hij al 2 weken contact op het nemen is met het internetbedrijf die daarvoor verantwoordelijk is. Echter dankzij de Zuid-Afrikaanse werkmentaliteit is er in die 2 weken nog niemand komen opdagen. Ik heb dit verslag dan ook gemaakt op Word en snel op de site gezet vanuit mijn Stagebedrijf Relocation Africa. Ik zal bij het begin beginnen.

Afscheid nemen op het vliegveld;
Rond half 12 hadden wij (jeremy, Judith, Joey, ik en de rest van de gezinnen) ons verzameld bij de familie Schmeitz. Rond 12 uur vertrokken wij richting het vliegveld. Eenmaal aangekomen werden er nog wat fotos gemaakt van het gezelschap, ook onze vrienden uit Bunde waren nog gekomen om afscheid te nemen (Bedankt jongens!!). Toen het eenmaal zo ver was liepen wij met zijn allen naar de Douane om onze koffers af te geven en richting de terminal te lopen. Hier was het dus tijd om afscheid van elkaar te nemen…geen leuke ervaring om te zien.….behalve bij de familie Op den Kamp natuurlijk, zo nuchter als wij zijn. Mark kreeg van mij een stevige handdruk, Pa een stevige handruk en knuffel. Mijn moeder nam natuurlijk niet genoegen met alleen maar een handdruk zij kreeg nog een stevige zoen hahah.

Aangekomen;
De vlucht duurde (inclusief wachttijden) 18 uur. De reis verliep snel maar niet comfortabel. Ik had een ouwe sok voor mij zitten de hele reis die stonk naar liters parfum en dergelijke. Het meest erge was nog wel dat meneer besloot om na 1 uur al zijn stoel helemaal achterover te leunen om te gaan pitten. Dankjewel meneer. Wij gingen btw met British Airways. De ruimten tussen de stoelen waren klein…..echt krap. Dus het was echt een ramp….maargoed dacht ik gelukkig krijgen wij zo te eten. Weer een teleurstelling, wij kregen natuurlijk ENGELS eten. Gadverdamme als er 1 land is waar ik absoluut niet ga wonen is het Engeland. Het avondeten was vies,, ik had aardappels en wortels (dacht ik) met ‘’beef’’. Nou wat je beef noemt, een bruin vochtig doekje leek het wel. Ochjah erger kan niet dacht ik zo. Jullie raden het al, DUS WEL!! Want er bestaat zoiets als Englisch Breakfast. Daar heb ik niet eens de moeite voor genomen om de deksel van het bord af te halen. Ik zag namelijk bij mijn vriend, Jeremy, al hoe het eruit zag. Champignons met bruine bonen en een doorweekt stukje brood. De les wat ik hieruit heb geleerd is als je lang moet vliegen kies dan geen Engelse vliegmaatschappij. Dit voor wat zover de vliegreis.
Eenmaal aangekomen in Zuid-Afrika was het meteen wennen geblazen aan het weer. We stapten uit het vliegtuig en BAM 24 graden (9 uur sochtends). Wij werden opgewacht door Karin Comer. Zij is een vrouw die alles regelt voor de stagiaires in Zuid-Afrika. Zij bracht ons allemaal naar onze huizen en gaf ons een rondleiding van de buurt. Waar wij wel moeten komen, waar niet etc etc. Oowh jah, Jeremy en ik zitten in hetzelfde huis in Mowbray, Malleson Road 26. Het is een enorme bungalow waar momenteel 3 andere mensen verblijven. 1 leuke Duitse meid (Saida, ik onthoud haar naam door te denken aan de voetballer Saidi) en 2 Nederlandse jongens Jaap en Sjoerd.

Meet and Greet
De volgende dag werden wij opgehaald, rond 12 uur, door Karin. Zij zou ons naar onze stageplaatsen brengen en kennis laten maken met onze stagebegeleiders. Mijn stagebegeleidster heet Rene Steggman en is de baas van Relocation Africa. Zij vroeg voornamelijk naar wat voor een vakken ik doe op school, wat ik interessant vind en wat ik wil leren van de stage. Ik antwoordde dat ik vrij sterk ben op het gebied van Economy en geen moeite heb met Law. Vooral dat eerste werd snel opgepikt door de man van Rene, Andrew. Hij is verantwoordelijk voor de Marketing en enkele financiële zaken. Ik zou in de loop van tijd met hem mee kunnen werken aan enkele Marketing zaken en Opbrengsten-kosten analyses. Wat betreft het Recht-gebied zou ik ook enkele werkzaamheden krijgen toegewezen. Daarover zo meer. Op de terugweg naar huis werd Karin gebeld door een huisgenootje van ons (die is nu inmiddels vertrokken naar huis) dat er is ingebroken in ons huis. Iemand had een man binnengelaten die zei Karin te kennen, nou jullie raden het al hij stal wat spullen. De portemonnee, paspoort en telefoon van het huisgenootje waren weg. Zij kon het land dus niet meer uit, dit is echter wel al verholpen (zij kreeg een tijdelijk paspoort van de Duitse ambassade). Jeremy en ik dachten meteen van; Shit als hij maar niet in onze kamer is geweest!! Eenmaal thuis aangekomen liepen wij snel naar onze kamer en checkten onze spullen; Mijn fotocamera was gestolen en Jeremy is zijn Ipod en mobiel kwijt. De politie snel gebeld en aangifte gedaan (de verzekering dekt alles). Nou leuk zo’n eerste dag hahaha. Wel wat te vertellen voor deze site he(=

*Misschien leuk te vertellen dat ik laat in de avond een gekko heb gezien. Een gekko is zon hagedis die aan de muren plakt en over muren en plafonds kan lopen. Ja ik heb er foto’s van.

Eerste stagedag.

Jeremy en ik stonden om half 7 op, aten weer een lekker ontbijt en regelden vervoer. Jeremy belde ‘’Intercab’’, dit is een taxibedrijf die nogal duurder zijn (nouja duurder, 7 euro voor 30 minuten rijden inclusief 10% fooi). Ik zelf wilde met de ‘’Minivans’’ gaan. Dit zijn van zon middelmatige VolksWagen busjes die zij omgebouwd hebben tot taxi-busje. Het limiet is 16 personen, prettig voor je lichaam is het niet wel voor je portemonnee. Jeremy en ik betaalde samen 10 Rand voor een kwartier rijden. 10 Rand is 1 euro, dus 50 eurocent per persoon.
Dus ik wilde geld besparen door zo’n minivan aan te houden. NATUURLIJK, met mijn geluk, reden er juist rond het tijdstip van 8 uur geen minivans. Dus ik was gedwongen toch intercap te bellen. Ik ben wel op tijd aangekomen op het werk. Ik was zelfs, na 2 mensen, de eerste. Ik kreeg meteen werk voorgeschoteld. Rene gaf mij 3 stapels papieren die ik door moest lezen. De eerste stapel ging over een zeer groot bedrijf in Afrika die een bedrijf zocht die voor de ‘’relocation’’ kon zorgen voor 141 werknemers van haar. Relocation Africa is zo’n bedrijf die gespecialiseerd is in dit soort zaken. De tweede stapel was een Intentieovereenkomst. Dit vond ik het leukste om te lezen aangezien ik in de vorige minor (aan het begin van dit schooljaar) zelf een intentieovereenkomst moest opzetten. Ik herkende werkelijk elk onderdeel, het enige verschil was de taal. De derde, tot slot, was een vragenlijst van 5 A-4’tjes waar het bedrijf vragen stelde aan Relocation Africa over haar manier van werken, de procedures, welke zaken zij wel en welke zaken zij niet regelen etc etc.
Dit grote bedrijf (naam vergetenxD) heeft niet alleen deze vragenlijsten etc verstuurd naar Relocation Africa maar ook naar meerdere, soortgelijke, bedrijven. Om zo natuurlijk het bedrijf te vinden die de beste kwaliteit voor de leukste prijs levert.
Om ervoor te zorgen dat het bedrijf ons (Relocation Africa) zou kiezen als opdrachtnemer stelden Rene en ik een Brochure samen met alle benodigde info. Denk hierbij aan de prijzen, diploma’s van de werknemers, wie de werknemers zijn, (positieve) referenties, backup plan, history of the company etc etc. Het idee is om onze diensten te verkopen aan dat grote bedrijf om zo de opdracht binnen te halen. Het gaat hier niet om een kleine opdracht maar echt om een miljoenencontract (in Randen he).
Ze hebben blijkbaar hoge verwachtingen van mij haha. Rene zei dat ze in ieder geval tevreden was over mijn eerste dag. Ook de andere collega’s, behalve Andrew allemaal vrouwen, zijn zeer aardig. Vooral de receptioniste, ik schat in de 20 jaar, lacht elke keer naar mij hahhahha.
Morgen (donderdag) wordt mijn eerste fulltime- werkdag. Daarover in het volgende verslag meer.