Xin ciaoooo! (Halloo)

Xin Ciaooo!! (Hallo!!)

Nou ik dacht toch wel leuk om een blog bij (proberen) te houden…dus bij dezen!! Ik zal ook een spellingscontrole via Word er doorheen gooien maar verder moeten jullie mijn schrijfkunsten maar accepteren zoals het is, ik heb het al druk genoeg (ahum hahah). Nou dat gezegd zal ik maar bij het begin beginnen:

Vrijdag 10 april was het dan zover: Mijn ouders, helemaal vanuit Zuid-Limburg overgekomen met de auto, hielpen mij nog om mijn allerlaatste persoonlijke spullen te verhuizen. Ik blijf, voor diegene die het nog niet weten, gewoon wonen in Groningen na mijn terugkomst in september. Ik heb mijn kamer weten onder te verhuren aan 2 studenten uit India! Hele leuke jongens (en ‘’legit’’). Eenmaal alles in de auto geladen te hebben brachten mijn ouders mij naar Schiphol waar wij lekker nuchter (zoals gewoonlijk is bij de Op den Kamp familie) afscheid hebben genomen. Ook meldde mijn moeder nog even snel dat ik niet terug moest komen met een Vietnamese vriendin haha.
De vliegreis verliep prima: 6 uurtjes van Amsterdam naar Dubai waar ik 3 uur overstaptijd had om dan nog 7 uur te vliegen naar Ho Chi Mihn City. Daar zou ik Bart ontmoeten. Bart is een andere student, en een vriend van mij, aan de RUG waarmee ik samen het afstudeeronderzoek doe. Hij heette mij welkom in Vietnam (hij landde 3 kwartier eerder dan mij) waarna wij de bus moesten pakken naar onze eindbestemming; Can Tho. De busrit duurde ongeveer 4 uur. Wij kwamen rond 1 uur snachts aan in Can Tho waar onze tweede supervisor, Professor Tu (Professor aan Can Tho University), ons opwachtte en ons naar ons HUIS bracht. Jawel HUIS!! Eenmaal aangekomen dachten Bart en ik dat wij dit gebouw moesten delen met nog zeker 1 of 2 anderen. Dit bleek dus niet het geval(Y). Ons huis bestaat uit 3 verdiepingen: 3 woonkamers, 2 slaapkamers met tweepersoonsbed, 2 balkons, 3 badkamers met toilet en douche, 1 keuken en 1 wasmachine tot onze beschikking (Prijs: €450 incl. pp voor 2 maanden). Helemaal top!

De zaterdag hadden wij nog last van een kleine jetlag maar het hete en plakkerige weer zorgde ervoor dat wij overdag toch niet konden slapen. In de middag kwam onze huurbaas langs met zijn dochter aangezien zij goed Engels kon praten. Zijn dochter bleek van onze leeftijd te zijn (21 bijna 22 jaar) en inderdaad een aardig woordje Engels te kunnen spreken. Zij liet ons een beetje van de stad zien, deed boodschappen met ons, hielp ons met het kopen van twee stadskaarten en nodigde ons daarna uit om die avond nog een lekker drankje te doen met een vriendin van haar: ‘’Of course!:D’’. Zo gezegd zo gedaan; de dochter (Ghuen wij noemen haar Gum) haalde ons op met de taxi en liet ons een leuk restaurantje zien waar wij haar op ‘’Pho’’ trakteerde. Dit is een soort soep met dikke noodles (geen idee) en wat groenten en vlees (Rund= Baaaa, Kip= Gaaaa en varken= idunno ik eet geen varken). Op Facebook had ik een charmante ‘’homnomnom-foto’’ van mijzelf geplaatst>dat is dus hoe je Pho eet (prijs €1.50). Bart en ik waren direct verkocht dus de volgende ochtend hadden wij gelijk een hele doos (30 stuks) instant Pho gekocht. Nu anderhalve week later eten Bart en ik dit om de dag. Nadat wij uitgegeten waren en kennis hadden gemaakt met haar vriendin (wij noemen haar Vuvuzela aangezien haar echte naam erop lijkt en lastig uit te spreken is) gingen we even gezellig op een terrasje zitten. Ik moest wel wennen aan het feit dat iedereen je even aan kijkt, glimlachend. Je voelt je hier soms echt een bezienswaardigheid.
Ik ben ook al een paar keer gewoon op straat of in de supermarkt gevraagd door mensen om met hun op de foto te gaan, ik zet mijn duckface wel op geen probleem. Ze zijn hier dan ook zeer actief op Facebook, ik heb ondertussen een aantal lui toegevoegd/geaccepteerd en krijg continu gespam/berichtjes. Dat doe ik dus niet zo snel meer haha. Het uitgaan hier is ook wel apart hadden Bart en ik begrepen van de 2 damens.
De ‘’good girls’’ gaan na 22.00 naar huis terwijl de ‘’bad girls’’ gewoon langer blijven…echter, na een aantal biertjes gaf de dochter van de huisbaas toe dat zij een ‘’bad girl’’ is in Ho Chi Mihn city waar zij op kamers studeert (geen supervisie van haar ouders) haha. Zo zijn ze hier dus ook wel weer;).

De dagen daarop hebben Bart en ik de stad een beetje lopen verkennen, vooral s’avonds want dan is het gewoon beter vol te houden hier. Als het gevolg hiervan is er nog geen 1 avond geweest waarop Bart en ik geen bier in onze handen hebben gehad. Dat is hier trouwens ook een feit volgens professor Tu ‘’In Vietnam: When doing business you will always have to drink beer!’’ Een beetje aanpassen mogen wij ons hier dus wel:D.
Ook heb ik mij al ingeschreven bij een sportschool waar ik toe nu toe al 5 keer ben geweest, ik plan gewoon 3-4 keer per week te gaan zoals ik in Nederland ook deed. Nu is badmintonnen er ook bij gekomen sinds afgelopen dinsdag. Vuvuzela nodigde mij en Bart uit om met haar en 6 van haar vrienden/vriendinnen te gaan badmintonnen. Bart kon alleen niet meegaan ivm Diaree, zie zo later voor meer info (2x per week, dinsdag-en donderdagavond 19.00-21.00 uur). Kortom ik blijf wel gewoon lekker mijn ding doen hier, sporten. Mede hierdoor heb ik dus ook al een paar leuke Vietnamese vriendengroepen opgebouwd. Zo hadden Bart en ik afgelopen maandagavond een grote groep Vietnamese jongeren leren kennen in de ‘’Hopp bar’’ (Beer Garden). Dit is een gezellige kroeg, buiten, waar veel jongeren op af komen. Zij hadden een bedrijfsuitje en nodigden ons uit om bij hun aan tafel te komen (wat daarvoor ook al vaker is voorgekomen trouwens). Het klikte erg goed en wij hebben voor komende zaterdag al afgesproken om gezamenlijk weer een drankje te gaan doen. Ook hebben Bart en ik meegedaan aan een heuse Karaoke-avond!! Dit is schijnbaar zeer populair hier. Wij gingen, met Vuvuzela en een paar van haar vrienden, naar een ‘’Karaoke-hotel.’’ Dit is dus serieus een hotel met honderden privé Karaoke kamers, zeer apart. 3 uur lang hebben wij gezongen. Vuvuzela en haar Vietnamese vrienden konden goed zingen alhoewel ik soms hun Engels niet kon volgen. Gelukkig was ondertiteling aanwezig hahah. Bart en ik hebben natuurlijk ook ons best gedaan tot groot vermaak van hun….vooral de keren dat ik aan de beurt was (met mijn mooie stem) konden zij hun lach niet inhouden. Liedjes als: Gangnam Style, Barbie Girl, en I want it that way van de Backstreet Boys mocht ik performen…. Gelukkig voor de andere mensen in het Karaoke hotel waren de muren geluidsdicht. Kortom, het was een hilarische avond.

Verder zijn de mensen hier echt heel vriendelijk en behulpzaam, maar dan ook echt oprecht. Niet op zo’n manier als in mijn tijd in Zuid-Afrika waar de meeste mensen dit ook wel waren maar dan liever tegen betaling naderhand. Sorry, ik wil niet te negatief klinken maar helaas had ik die ervaring vaak wel in de buurt waar mijn stagebedrijf zat.

Ook bleef er een vriendin van mij, Elseline, twee dagen bij ons overnachten. Zij is sinds januari aan het backpacken door Zuid-Oost Azië (wat ik ook van plan ben) en had al enorm veel verhalen te vertellen over plekjes die ik zeker zal moeten bezoeken. Wij hadden haar die twee dagen een beetje van de stad laten zien en ook een beetje laten proeven van het nachtleven.

Wat betreft onze Master Thesis, de reden waarom wij hier zitten natuurlijk, gaat alles voorspoedig en lopen wij prima op schema. Ik werk vooral sochtends om dan in de middag te gaan sporten en af te koelen in het Olympisch zwembad waar ik dan nog een aantal baantjes trek (entreekosten €0.80). Wij verplaatsen ons hier trouwens op een brommer. Het is ongelofelijk het verkeer hier. Iedereen heeft een brommer/scooter: In Groningen stikt het er van de fietsen nou hier van de brommers. Echte verkeersregels zijn er niet, sommigen houden zich eraan maar hier gelden vooral nog de zogenaamde ‘’informele verkeersregels.’’Je had mij dan ook in het begin vaak genoeg kunnen horen godverren in het verkeer, tot groot vermaak van Bart bij mij achterop.

Nu bijna twee weken later zijn wij op zich wel gewend aan het klimaat: elke dag zweten of je nu stilzit of niet, en veel water drinken. Mede hierdoor ben ik al 3 kilo afgevallen in anderhalve week tijd!! Wel zijn wij op dit moment beide een beetje ziek, ik had vannacht plots last van Diaree terwijl Bart al twee dagen lang aan ‘’de loop’’ is. Wij gaan morgenmiddag dan ook even met onze supervisor naar het ziekenhuis om, vooral Bart, even te laten checken.

Tot slot is ons gevraagd door Can Tho University om een presentatie te geven aan de Bachelor- en Master studenten van de International Business faculteit. Deze zal ongeveer in de week van 5 mei plaatsvinden.

Ik weet zeker dat ik heel wat vergeten ben om te vermelden, er is verder wel wat meer gebeurd maar dat bewaar ik wel voor een andere keer!

Veel groetjes daar in Nederland en het beste! Tot de volgende update!;)